Een kleine drie weken geleden kwam de postbode bij me aan de deur om me de Asics Dynaflyte’s in m’n handen te drukken. Met in de rondte zwaaiende armen rende ik door het huis van blijdschap. Alleen één minuscuul probleempje: ik ben geblesseerd…..
Vanavond heb ik dan eindelijk eens met die leuke schoenen die op m’n plank staan te pronken een klein rondje kunnen rennen. Het worden drie kilometers omdat ik rustig aan wil opbouwen. Maar het zijn drie fijne kilometers want dit is niet alleen een leuke schoen om naar te kijken maar vooral ook om op te lopen.
Na het aantrekken voel ik meteen al dat de schoen een goede stevige support biedt aan je hiel, wat ik persoonlijk wel fijn vind. Ook trekt mijn aandacht naar de lip van de schoen, die ziet er niet standaard uit en daar hou ik wel van. Voor en achter zit reflectie dus dat is sowieso een pluspunt.
De kleuren van de schoen vind ik ondanks het vele grijs (wat ik overigens echt heel erg mooi vind) erg vrolijk en fris. In eerste instantie dacht ik dat het grijs volledig reflecterend is maar dat is dus niet zo maar blijf het bijzonder vinden om naar te kijken.
Wat iedereen die de Dynaflyte in zijn/haar handen of aan zijn/haar voeten heeft gehad meteen al opvalt is het gewicht. Ze zijn super licht. Maar toch zijn ze in het bezit van een goede demping en voldoende ondersteuning. Het betreft echter wel een neutrale schoen dus ik persoonlijk zal er hoogstwaarschijnlijk niet verder dan een halve marathon op lopen.
Vanavond hou ik mijn rondje dus kort en op een heel rustig tempo, maar ik loop ontzettend fijn op deze schoenen.
Hopelijk blijft m’n herstel in een stijgende lijn gaan en kan ik binnenkort veel meer kilometers maken op deze onwijs leuke en fijne schoenen.
Het wel en wee & het heen en weer 